همبستگی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب و شاخص عملکرد جنسی در بیماران دیابتی نوع 2

زمینه و هدف: دیابت، بیماری مزمنی است که با عوارضی همچون مشکلات خواب و اختلالات جنسی همراه است. در این میان، خودکارآمدی یک شاخص مهم در تطابق با بیماری در افراد دیابتی است که به بیماران برای کشف و استفاده از حداکثر توانایی خود به‌منظور مدیریت بیماری کمک می‌کند. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب و بروز اختلال عملکرد جنسی در بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه به روش توصیفی - همبستگی، 200 بیمار دیابتی نوع 2 با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند از بیمارستان‌های شهید باهنر و رجایی شهر کرج انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، مقیاس خودکارآمدی در مدیریت دیابت، پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ، ابزار عملکرد جنسی در زنان و مقیاس بین‌المللی عملکرد نعوظ جمع‌آوری شد. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند یافته‌ها: در این مطالعه بین خودکارآمدی و عملکرد جنسی مردان، همبستگی مثبت وجود داشت؛ به عبارتی، بین خودکارآمدی با اختلال نعوظ، همبستگی معنی‌دار آماری مشاهده گردید (002/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش‌بین خودکارآمدی، 31/0 بود و بین خودکارآمدی با عملکرد جنسی زنان، همبستگی معنی‌داری دیده شد (001/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش‌بین خودکارآمدی، 33/0 به دست آمد. بین خودکارآمدی با کیفیت خواب نیز همبستگی منفی بود؛ به عبارتی بین خودکارآمدی با کیفیت خواب، همبستگی معکوس معنی‌داری وجود داشت (003/0p<). ضریب همبستگی در متغیر پیش‌بین خودکارآمدی و کیفیت خواب         21/0- بود؛ یعنی با افزایش یک واحد آشفتگی کیفیت خواب، خودکارآمدی 2/0 کاهش می‌یافت. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، اختلال عملکرد جنسی و مشکلات خواب شایع بوده که بر کیفیت زندگی آنان تأثیر منفی دارد. بنابراین، توجه به خودکارآمدی در مشاوره سلامت بیماران دیابتی نوع 2 می‌تواند نقش مهمی در عملکرد جنسی و کیفیت خواب آنان داشته باشد.